blog en gastenboek

ZIEKENHUIS OPNAME

ziekenhuis opname in Frankrijk

Marian had al een paar weken wat vage klachten en 's nachts koorts aanvallen. Toen de huisarts na wat bloedtestjes en andere onderzoekjes niet meer verder kon, stuurde ze ons naar de Urgence (spoedeisende hulp) voor een diepgaand onderzoek. Zonder verwijzing, je kunt er zo naar binnen lopen.

We wilden de drukte voor zijn en waren er al om 8 uur 's morgens. Helaas iets tè vroeg, we waren niet alleen de drukte voor, maar ook het personeel. In de wachtruimte lag iemand op een brancard met een verse beenbreuk. Het is beter tot een uur of 9 te wachten met een verkeersongeluk. Gelukkig druppelden de broeders en zusters één voor één binnen en een uurtje later konden we ons aanmelden.

Marian kreeg een stoel in een andere wachtruimte en ik werd weg gestuurd. Een uurtje later mocht ze een stukje verderop in de gang plaatsnemen. en even later weer een stukje verderop. Het deed denken aan de wachtrijen van de Efteling. Overal vriendelijke mensen ook. Alleen Holle Bolle Gijs en de bordjes met 'vanaf hier nog anderhalf uur' ontbraken.

CHU ziekenhuis Limoges

Het CHU in Limoges is een academisch ziekenhuis waar zorgspecialisten worden opgeleid. Dit betekent dat er best veel mensen met je bezig zijn, altijd onder supervisie van een ervaren rot in het vak uiteraard. De chef. Toen ik vorige zomer een zaag-ongelukje had met mijn vinger, werd er een heel team van jonge mensen in witte jassen opgetrommeld. Mijn arm was verdoofd en lag achter een soort spatscherm, ik kon 'm niet zien of voelen. Om beurten ging er een leerling 'iets doen' achter dat scherm. Soms gaf de chef een complimentje, soms stak hij ineens zijn hand op en riep 'Non non non, oh la-la! Pas comme ça...'. Na afloop gaven ze elkaar een high-five. Ik lag erbij en keek ernaar...

Maar goed, na de foto's volgden er nog wat bloedtesten en 's middags werd duidelijk dat Marian een paar nachten moest worden opgenomen. Ze zijn iedere mogelijke oorzaak gaan onderzoeken en daarbij werden kosten noch moeite gespaard. Die enorme doortastendheid heeft ons aangenaam verrast. De paar nachten werden een paar weken en alleen in de weekends mocht Marian op verlof. Nooit langer dan 48 uur, dat schijnt iets met de verzekering te maken te hebben. Op maandagochtend zie je veel patienten terugkeren van hun weekendje weg, compleet met rolkoffers.

Al met al een spannende tijd. Een dikke pluim voor de crew van CHU Limoges voor hun grondige en professionele aanpak! Er is eigenlijk maar één klein dingetje dat ontbreekt: smaak aan de gerechten! Werkelijk alles smaakt neutraal, naar niks. Wij hoorden verhalen van mensen die aan de biefstuk zaten met een glas rode wijn, maar bij navraag bleek dat in de privékliniek nààst het ziekenhuis te zijn. Een potje naar binnen gesmokkelde Aromat bracht uitkomst.

Inmiddels is de diagnose 'Maladie des griffes du chat' vastgesteld. De Kattenkrabziekte. Wij hadden er nog nooit van gehoord. Het is een bacterie die door katten met hun scherpe nagels kan worden overgebracht. Dit is niet onlogisch, aangezien we deze zomer 4 kittens hebben verzorgd (van zwerfkatten). Dan wordt je wel eens gekrabt. Marian heeft een dubbele kuur gekregen en mag thuis verder uitzieken. Er zit wel nog een kleine onzekerheid in de diagnose, maar voorlopig houden we ons eraan vast en hopen we dat het nu snel beter gaat.

Mike & Marian
30-11-2021

Recente blogs

Minder leuke Fransen

18 januari 2024 By Mike in Emigreren
blog afsluiting 2022

Stof tot nadenken

30 december 2022 By Mike in Camping, Emigreren
TOP
Whatsapp?